مکمل رنگ اشمینک ❖     واکس وارنیش، مات و ساتن مات ❖     لاک رزین طبیعی با موم ❖     لاک نهایی برای نقاشی های رنگ روغن ❖&nb

یک اثر هنری موفق سزاوار محافظت در برابر تأثیرات مضر در طول زمان است به طوری که حتی پس از گذشت سالها هیچ یک از درخشش و شدت خود را از دست ندهد. علاوه بر این، اغلب تمایل به تغییر یا تصحیح سطح یک تصویر وجود دارد. این وظایف توسط مکمل های خاص تثبیت نهایی انجام می شود. به طور کلی بین تثبیت کننده های دارای اثر تثبیت بین لایه های رنگ، ورنی های دائمی و غیر قابل برگشت هستند و ورنی های تکمیلی که در هر زمان با یک حلال مناسب قابل برگشت و جدا شدن هستند، تمایز قائل می شوند. همه آنها باید در نازک ترین لایه های ممکن روی سطح تصویر کاملاً خشک اعمال شوند. ورنی های میانی یا ورنی های روتوش صرفاً برای نقاشی رنگ روغن استفاده می شود. آنها معمولاً حاوی رزین کمتری نسبت به ورنی های نهایی هستند و لایه‌ های بسیار نازک‌ تری تولید می‌کنند که می‌توان آنها را پس از خشک شدن رنگ کرد. به طور کلی بین محصولات مبتنی بر وایت اسپریت یا الکل بر اساس حلالیت آنها تمایز قائل می شود. ورنی های میانی با پایه وایت اسپریت در درجه اول وظیفه صاف کردن نواحی فرورفته ای را دارند که اغلب در نقاشی های رنگ روغن وجود دارد. این به نواحی معیوب نقاشی اشاره دارد که رنگ‌های روغن بیش از حد رقیق شده در زمینه فرو می روند. علاوه بر این، برای محافظت از نقاشی های رنگ روغن که هنوز تمام نشده اند استفاده می شود. ورنی روتوش مبتنی بر الکل در درجه اول توسط ترمیم کننده ها به عنوان لایه میانی قبل از اعمال روتوش استفاده می شود. آنها این مزیت را دارند که در حلال های دیگر که معمولاً در رنگ روغن استفاده می شوند، بر خلاف ورنی های میانی با پایه وایت اسپریت قابل حل نیستند. در نتیجه، آنها اجازه می‌دهند یک لایه جداکننده مناسب بین لایه اصلی قدیمی‌تر و رنگ بازسازی‌شده جدید قرار گیرد که می‌تواند در الکل حل شود. تمام روتوش های ا ورنی های میانی را می توان تنها پس از خشک شدن سطح تصویر، یعنی حداکثر پس از ۴ هفته، اعمال کرد. محصولات مبتنی بر الکل را نمی توان با محصولات مبتنی بر وایت اسپریت مخلوط کرد. آنها خیلی سریعتر خشک می شوند و همچنین اثر حل کنندگی ماندگاری روی رنگ‌های روغن تازه خشک شده دارند. به همین دلیل همیشه آزمون پیش از استفاده توصیه می شود. تثبیت سطح یک نقاشی توسط وارنیش های ا فیکساتیو یا ورنی ها با استفاده از مواد کم چسبنده، به ویژه پاستل، گواش و آبرنگ، ممکن است باعث شود سایه رنگ به میزان قابل توجهی تیره شود. استفاده زیاد از فیکساتور یا ورنی اغلب باعث از دست دادن "روشنی و شفافیت" می شود. برخی از این مکمل ها همچنین ممکن است زمینه هایی مانند کاغذ را شفاف تر کنند. به طور کلی همیشه باید پیش آزمون های خود را با استفاده از مواد نقاشی که قصد استفاده از آن را دارید انجام دهید. اگر نمونه جداگانه ای برای چنین آزمایشی در دسترس ندارید، در صورت امکان باید یک آزمایش را روی یک ناحیه کوچک در لبه کار انجام دهید. همه رنگ‌ها از همان ابتدا حاوی مقدار کافی بایندر نیستند که اجازه دهد لایه های رنگ به طور دائم به تکیه گاه بچسبند. با استفاده از پاستل، ذغال چوب یا مداد مخصوصاً تثبیت کار با فیکساتور مناسب در فواصل میانی و پس از اتمام کار مفید است. آنها حاوی رزین طبیعی ورنی های شفاف پوسته ای یا رزین های پلی وینیل مصنوعی به عنوان چسب هستند که لایه های شکننده رنگ را محکم تر به تکیه گاه می چسبانند.