مکمل رنگ اشمینک ❖     وارنیش مایع نهایی ❖     وارنیش رزین مصنوعی، وارنیش نهایی برای نقاشی هایی با رنگ روغن ❖     براق، بدون رنگ، بدون ایج

یک اثر هنری موفق شایسته محافظت در برابر تأثیرات مضر در طول زمان است به طوری که حتی پس از گذشت سالها هیچ یک از رنگ ها درخشش و شدت خود را از دست ندهد. علاوه بر این، اغلب هنرمندان تمایل به تغییر یا تصحیح سطح یک نقاشی دارند. این وظایف توسط وارنیش های خاص روتوش یا میانی انجام می شود. به طور کلی وارنیش ها در دو نوع تثبیت کننده بین کار و غیر دائمی و ورنی های نهایی و غیر قابل برگشت هستند. ورنی های میانی در هر زمان با یک حلال مناسب قابل برگشت و جدا شدن هستند. همه آنها باید در نازک ترین لایه های ممکن روی سطح تصویر کاملاً خشک اعمال شوند. ورنی های میانی یا ورنی های روتوش صرفاً برای نقاشی رنگ روغن استفاده می شود. آنها معمولاً حاوی رزین کمتری نسبت به ورنی های نهایی هستند و لایه‌ های بسیار نازک‌ تری تولید می‌کنند که می‌توان آنها را پس از خشک شدن رنگ کرد. به طور کلی باید بین محصولات مبتنی بر وایت اسپریت یا الکل بر اساس حلالیت آنها تمایز قائل شد. ورنی های میانی با پایه وایت اسپریت در درجه اول وظیفه صاف کردن نواحی فرورفته ای را دارند که اغلب در نقاشی های رنگ روغن وجود دارد. این نواحی در مواردی به وجود می آیند که رنگ‌های روغن بیش از حد رقیق شده در زمینه فرو می روند. علاوه بر این، برای محافظت از نقاشی های رنگ روغن که هنوز تمام نشده اند استفاده می شود. ورنی روتوش مبتنی بر الکل در درجه اول توسط ترمیم کننده ها به عنوان لایه میانی قبل از اعمال روتوش استفاده می شود. آنها این مزیت را دارند که در حلال های دیگر که معمولاً در رنگ روغن استفاده می شوند، (بر خلاف ورنی های میانی با پایه وایت اسپریت) قابل حل نیستند. در نتیجه، اجازه می‌دهند یک لایه جداکننده مناسب بین لایه اصلی قدیمی‌تر و رنگ بازسازی‌شده جدید قرار گیرد که می‌تواند در الکل حل شود. تمام ورنی های میانی را می توان تنها پس از خشک شدن سطح تصویر، یعنی حداکثر پس از ۴ هفته، اعمال کرد. محصولات مبتنی بر الکل را نمی توان با محصولات مبتنی بر وایت اسپریت ترکیب کرد. آنها خیلی سریعتر خشک می شوند و همچنین اثر حل کنندگی ماندگاری روی رنگ‌های روغن تازه خشک شده دارند. به همین دلیل همیشه باید آزمون پیش از استفاده انجام شود.