قلم خوشنویسی کارین ❖     در زیر انواع تقسیم بندی سنتی آمده است ❖     از کوچکترین قلم تا اندازه نیم میلیمتر: غُبار ❖     از نیم تا سه جهار

قلم‌نی که قلم مخصوص خوشنویسی است. یکی از انواع آن قلم های نی خیزران است که هم برای دانگ های مشقی و هم برای درشت‌نویسی کاربرد دارد. قلم های خیزران بعد از قلم های دزفولی و شمالی متعارف ترین قلم ها برای خوشنویسی میباشند که توسط اساتید و هنرجویان مورد استفاده قرار میگیرند. این قلم ها معمولا به شکل های ساده یا خام و رنگ شده و تزیینی ارائه می شوند. یک قلم بهتر است رنگ پخته و فاقد گره و پیچ و کاملا راست و استوانه‌ای (با مقطع دایره‌ای شکل) باشد و ضخامت آن با دست تناسب و هماهنگی داشته باشد. همچنین گوشت داخل قلم سفید رنگ، تا اندازه‌ای سخت و محکم باشد. قلم خوب را بیش از اندازه کوتاه یا بلند و سبک، سست و یا سیاه انتخاب نمی‌کنند و قطر سر و ته آن نباید زیاد اختلاف داشته باشد. یک قلم مناسب هنگام تراشیده شدن زیاد سفت یا زیاد سست نیست و تراشه‌های آن به اطراف پرتاب نمی‌شود و همراه قلمتراش حرکت می‌کند. تراشیدن قلم‌نی تخصص و روش خاص دارد. معمولاً پس از کتابتهای مکرّر نوک قلم‌ها کند شده و کیفیت اولیه خود را از دست می‌دهند از این رو باید به‌طور مرتّب نوک قلم‌ها را تراشیده و قط زد. به عبارت دیگر می توان گفت قلم غیر از اینکه باید سرخ متمایل به قهوه ای سوخته باشد ؛ باید در حد امکان گرد و استوانه بوده و دارای پیچ و تاب و کژی نیز نباشد قلم خیزران قلمی بسیار محکم و قوی و در عین حال دارای انعطاف پذیری کم است که عموما خوشنویسان نسخ و ثلث نویس به دلیل فشار زیادی که به قلم می آورند از این نوع قلم استفاده می کنند. قلم های بامبو انواع مختلفی دارند که بهترین آنها بامبوهای جنوب شرق آسیا و کشورهای استوایی میباشد.